Toprakta aşırı gübre tehlikesi nedir: aşırı dozun sonuçları ve ne yapılmalı

Modern bahçecilik ve bahçecilik gübre olmadan hayal etmek zor, çünkü uzun süreli kullanımda toprak verimliliği azalır, site mahsul üretmeyi bırakır. Ancak bitkilere zarar vermemek ve toprağı zehirlememek için topraktaki fazla miktarda mineral gübrenin ekim için ne kadar tehlikeli olduğunu bilmek önemlidir. Azot, fosforlu gübrelerin aşırı kullanımı ile neler olabilir, mineral komplekslerinin kötüye kullanılması bitkileri ve toprağı nasıl etkiler.

Aşırı dozda gübrenin sonuçları

Mineral gübreler suda çözünür tuzlar şeklinde üretilir, gerekli azot, fosfor, kalsiyum, magnezyum ve diğer elementlerle ekimleri sağlarlar.

Önemli: Uygulama aralıkları ve hava koşulları dikkate alınarak, üreticinin tavsiyelerine uygun, konsantrasyonun aşılmasına izin verilmeyen üst pansuman kullanılması gereklidir.

Tuz dengesi süreci, bitkiler tarafından gübrelerin asimilasyonunun temelidir. Bitki özsuyu topraktan daha fazla tuz içeriyorsa, nem ve mineral kompleksi bitki sistemi tarafından emilir, aynı oranda absorpsiyon durur. Toprakta fide dokularından daha fazla tuz olduğu durumda, filiz toprağa nem vermeye başlar, kurur ve ölür.

Topraktaki mineral tuzların aşırı dozu, bitki örtüsü sürecinde bir değişikliğe yol açar (çiçeklenme süresinin değişmesi, aşırı yeşil kütle), bu verimde azalma, meyvelerin ezilmesi, içlerinde nitrat birikmesi ile doludur. Önemli bir doz fazlası, bitki gelişiminin inhibisyonuna ve ölümüne neden olur. Uygulanan mineral konsantrelerinin miktarı toprağın durumuna, alanın topografyasına (gübreler ovalarda birikebilir), eklenen organik madde miktarına bağlıdır.

Sorun nasıl belirlenir

Sahadaki toprak gübrelerle aşırı doygunsa, bu bitkilerin durumunu etkiler ve dikkatli bir yaz sakini tarafından görsel olarak fark edilir. Doz aşımı belirtileri, elementin türüne göre farklılık gösterir, fazlalığında ne olduğunu düşünün:

Azot. Bitki güçlü bir etli gövdeye, zengin bir gölgenin koyu yapraklarına sahiptir. Daha sonra çiçek açar, tüm enerjisini yeşillik yetiştirmeye harcar, meyveler küçük kalır, daha sonra olgunlaşır. Dikimler mantar enfeksiyonuna ve haşere istilasına karşı daha az dirençlidir.
Magnezyum. Yapraklar koyulaşır, kıvrılır, domates tepeleri kötü gelişir, yaprakların uçları gerilir ve ölür.
Fosfor. Karakteristik bir özellik, yapraklar üzerinde nekrotik lekelerin ortaya çıkması, yaprakların yaşlanmasının hızlanması, sararması ve düşmesidir. Dikimler, sulama eksikliğinden daha fazla zarar görür.
Potasyum. Yapraklar hafifler, büyüme yavaşlar, boğumlar uzar. Bitki dokularında nekroz oluşur, sararır ve yaprak döker.
Kalsiyum. Yapraklarda içi sıvı dolu kabarcıklar belirir, sürgünlerin gelişimi artar, çabuk kurur.

Sorunun mineral eksikliği değil, fazlalık olduğunu anlamak önemlidir. Birçok yaz sakini, dikimlerin bunalımlı durumunu görerek, durumu daha da kötüleştirerek, yatakların olağanüstü beslenmesini düzenler.

Gübreyi yanlış uygularsanız ne yapmalısınız?

Sitedeki topraktaki fazla mineral gübrelerden kurtulmak için yatakları bol sulamalısınız. Su, fazla tuzları yıkayacak ve onları toprağın üst tabakasından kurtaracaktır. Dünyanın derin katmanlarına taşınacaklar, bitkilerin gelişimini etkilemeyecekler.Fideler hidroponik ise besin tabakasını yıkamak gerekir. İç mekan bitkileri için toprağın yıkanması veya değiştirilmesi gerekir.

Dozajda hata yapmamak için üreticinin talimatlarına uymanız, gübreleme tarihlerini, miktarını, mineral kompleksinin türünü yazmanız gerekir. Toprağın asitliğini periyodik olarak kontrol etmek gerekir.

Sitedeki mineral ve organik gübrelerin kombinasyonu, toprağın durumunu iyileştirmenize, sağlıklı ve lezzetli olacak mükemmel bir mahsul yetiştirmenize olanak tanır. Ana şey, pansuman miktarı ve konsantrasyonu ile aşırıya kaçmamaktır.